Hitarika ny olona hanao zavatra araka ny tokony ho izy ny fanetren-tena, sady hahazoany voninahitra. Andriamanitra mantsy no manandratra sy mampietry. (Sl 75:7) “Ny fireharehan’ny fon’ny olona mialoha ny fahalavoany, ary ny fanetren-tena mialoha ny voninahitra.” (Oh 18:12; 22:4) Tsy hahazo voninahitra mihitsy àry ny olona, raha mirehareha mba hahazoana voninahitra. Izany no nanjo an’i Ozia mpanjakan’ny Joda. Nanjary sahisahy ratsy izy ka sahy nanao ny asan’ny mpisorona na dia tsy ara-dalàna aza izany. “Raha vao nahery ... izy, dia nirehareha ny fony, ka nitondra fahavoazana ho an’ny tenany izany. Koa nivadika tamin’i Jehovah Andriamaniny izy, ka niditra tao amin’ny tempolin’i Jehovah mba handoro emboka manitra teo amin’ny alitaran’ny emboka manitra.” Tezitra mafy tamin’ireo mpisorona nanitsy azy izy, ary lasa boka. (2Ta 26:16-21) Tsy nanetry tena i Ozia ka nanao zavatra tsy nety, ary izany no nanimba ny fiainany.

Mety hieboebo ny olona maneho fanetren-tena sandoka. Mety hihevitra mantsy izy hoe ny ezaka nataony no nahatonga azy ho olo-marina na nahatratrarany ny tanjony. Tsy fantany anefa fa tsy azo fitahina i Jehovah, fa mahalala tsara hoe sarintsariny fotsiny ny fanetren-tenany. Raha lasa mieboebo àry izy, dia haetry ihany amin’ny farany, ary tsy ho tiany ny fomba hampietrena azy. Mety ho fandringanana mihitsy no ho vokany.​—Oh 18:12; 29:23.