Ampitahaina amin’ny vatofantsika ny fanantenana

10, 11. Noharin’i Paoly tamin’ny inona ny fanantenantsika, ary nahoana no nety izany fampitahana izany?

¹⁰ Nomarihin’i Paoly fa nanome fampanantenana ny amin’ny hiavian’ny fitahiana amin’ny alalan’i Abrahama, i Jehovah. Izao no nohazavain’ilay apostoly nony avy eo: ‘Nataon’Andriamanitra mafy tamin’ny fianianana izany, mba ho zavatra roa loha tsy mety miova [ny teniny sy ny fianianany], izay tsy hain’Andriamanitra andaingana, no hahazoantsika fampirisihana mafy, dia isika izay nandositra hihazona ny fanantenana napetraka eo anoloantsika, izay ananantsika ho vatofantsiky ny aina sady mafy no tsy mihetsika.’ (Hebreo 6:17-19; Genesisy 22:16-18). Ny fiainana tsy misy fahafatesana any an-danitra no fanantenana apetraka eo anoloan’ny Kristianina voahosotra. Manana fanantenana kanto ny hiaina mandrakizay ao amin’ny tany zary paradisa, ny ankamaroan’ny mpanompon’i Jehovah ankehitriny. (Lioka 23:43, NW ). Raha tsy misy fanantenana toy izany, dia tsy misy afaka ny hanam-pinoana.

¹¹ Ny vatofantsika dia fitaovam-piarovana matanjaka, izay tena ilaina mba hihazonana ny sambo ho eo amin’ny toerany, ka hisakanana azy tsy havezivezin’ny rano na ny rivotra. Tsy hisy tantsambo ho sahisahy hiainga avy eo amin’ny seranana, nefa tsy manana vatofantsika. Koa satria efa vaky sambo imbetsaka i Paoly, dia fantany tamin’izay nodiaviny fa matetika no niankina tamin’ny vatofantsiky ny sambo ny ain’ny tantsambo. (Asan’ny Apostoly 27:29, 39, 40; 2 Korintiana 11:25). Tamin’ny taonjato voalohany, ny sambo dia tsy nisy môtera izay nahafahan’ny kapiteny namily azy io araka izay tiany. Niankina indrindra tamin’ny rivotra ny fandehanan’ny sambo, afa-tsy ny sambo mpiady nisy fivoy. Raha natahorana hidona tamin’ny harambato ny sambo, ny hany azon’ny kapiteny iray natao dia ny nandatsaka ny vatofantsika ka nisetra ilay tafiotra, tamin’ny fatokisana fa tsy ho votsotra ny famaharan’ilay vatofantsika amin’ny fanambanin’ny ranomasina. Nampitahain’i Paoly tamin’ny “vatofantsiky ny aina sady mafy no tsy mihetsika” àry ny fanantenan’ny Kristianina. (Hebreo 6:19). Rehefa iharan’ny famelezan’ny tafiotran’ny fanoherana isika na tojo fisedrana hafa, ny fanantenantsika mahatalanjona dia toy ny vatofantsika mampiorina antsika mafy amin’ny maha fanahy velona antsika. Amin’izay ny sambon’ny finoantsika dia tsy hoentin’ny tafiotra ho eny amin’ny dongom-pasika mampidi-dozan’ny fisalasalana, na ho eny amin’ny harambato mampidi-dozan’ny fivadiham-pinoana. — Hebreo 2:1; Joda 8-13.

12. Ahoana no azontsika analavirana ny fialana amin’i Jehovah?

¹² Nampitandrina ny Kristianina hebreo toy izao i Paoly: “Tandremo, ry rahalahy, fandrao hisy aminareo hanana fo ratsy tsy mino ka hiala amin’Andriamanitra velona”. (Hebreo 3:12). Ao amin’ny soratra grika, ny hoe ‘miala’ dia midika ara-bakiteny hoe “manalavitra”, izany hoe mivadi-pinoana. Azontsika halavirina anefa ny ho vaky sambo tanteraka toy izany. Hanampy antsika hifikitra amin’i Jehovah ny finoana sy ny fanantenana, na dia mandritra ny tafiotran’ny fitsapana ratsy indrindra aza. (Deoteronomia 4:4; 30:19, 20). Tsy ho toy ny sambo avezivezin’ny rivotry ny fampianaran’ny mpivadi-pinoana, ny finoantsika. (Efesiana 4:13, 14). Ho afaka hamakivaky soa aman-tsara ireo tafiotran’ny fiainana isika mpanompon’i Jehovah, satria manana ny fanantenana ho vatofantsika.

Mandroso ho any amin’ilay toerana halehantsika

18. Inona no hanampy antsika hiaritra an’izay mety ho fitsapana ny finoantsika amin’ny hoavy?

¹⁸ Mety ho tojo fitsapana mafy ny finoantsika sy ny fitiavantsika, alohan’ny hahatongavantsika ao amin’ny fandehan-javatra vaovao. Nanome antsika vatofantsika “sady mafy no tsy mihetsika” — ilay fanantenantsika mahatalanjona — anefa i Jehovah. (Hebreo 6:19; Romana 15:4, 13). Rehefa ianjadian’ny fanoherana na ny fisedrana hafa isika, dia afaka miaritra, raha mifahatra tsara amin’ny alalan’ny vatofantsiky ny fanantenantsika. Rehefa mitony ny tafiotra iray, ary raha mbola tsy tonga ny iray hafa, dia aoka isika ho tapa-kevitra ny hanamafy ny fanantenantsika sy hanatanjaka ny finoantsika.